سخنی کوتاه در معرّفی دوره‌ی بازآموزی عالی معماری
روی به پرشمار‌شدن واحدهای آموزشیِ معماری در کشور، یکی از پدیده‌هایی دانسته‌می‌شود که زاینده‌ی نیازهایی ثانوی است؛ جایی‌که برداشتنِ گام‌هایی نو را به میدان زندگیِ علمی سرزمین‌مان می‌آورد.
راه و رسم‌هایی شناخته‌شده در جوّ آکادمیکِ جهانی، نمایان‌می‌کنند که آموزگاران، آن‌گاه که برای آموزش دورهای معیّن فراخوانده می‌شوند، می‌بایست مقطعِ تحصیلی بالاتری را گذرانده‌‌باشند؛ کارشناسان ارشد برای کارشناسان و دارندگان تجربه‌ی دورههای تخصّصی عالی برای آموزش در دورههای دکتری. از این موضوعِ دانسته‌ی همگان که بگذریم و به صحنه‌ای بنگریم که امروز درباب گستردگی پهنه‌ی آموزش معماری در کشور وجود دارد ـ که مرکز شهرستان‌هایش نیز به تأسیس دورههای آموزش دکتری روی آورده‌اند ـ ضرورتِ برگزاریِ دورههای تخصّصی عالی معماری پیدا است؛ جایی‌که « انجمن علمی فضای معماری نو ایران» را بر آن داشت که به عشق و تعّهدپذیریِ علمی، دورههای آموزش عالی معماری را برگزار‌کند؛ و همین عشق است که مجرّب‌ترین دانشمندان را به عرصه‌ای والا در تدریس رهنمون گشته‌است.
آن‌چه در نهادِ اقدام پیش‌گفته نهفته است به بیان زیر می‌تواند گزارش‌شود:
آموزش، چگونه آموخته تواند‌شد؟ و این امر، در گستره‌ی معماری، چگونه تعریف یا پاسخ‌گویی شود که بتواند به قید سنجش با سایر هنرها و دانش‌های‌محیطی به‌میان‌آورده‌شود؟
«انجمن علمی فضای معماری نو ایران»، در نخستین روزهایی که برنامه‌ریزی برای همدلی و همسویی‌هایی علمی و علمی_آموزشی با محیط کشور را آغازکرد، در پی آن بود که به جامع‌ترین بینشی که تدبیر تواند‌کرد، به مقوله‌ی آموزش معماری در سطح کشور بپردازد؛ از‌همین‌روی تبادل‌نظرها و سنجش‌های نخستین در محفل علمیِ «فضا»، راه به آن بردند که ذات میان‌دانشی معماری در نظر گرفته‌شود و پنج رشته‌ی علمی_هنری_آموزشیِ علوم‌ساختمانی، علوم‌انسانی و علوم‌ریاضی فیزیکی، هنرهای فضاوند، معماری و شهرسازی، زیر چتری یگانه و از فاصله‌ای مطلوب دیده‌‌شوند و روی به سنجش‌ها و ارزیابی‌های علمیتحلیلی با یکدیگر، فضایِ آموزشِ معماری را غنایی هنوز بیش ببخشند. به دیگر سخن این‌که، برگزاری دوره‌ی آموزشی‌ای که خواهیم زیست، پیشنهاد‌کننده یا آموزنده‌ی نکاتی خواهد‌بود که در فضایِ آکادمیک رسمیِ دانشگاه‌های ما رخ‌نمی‌کنند؛ و در آخر این‌که دورههای بعدیِ برگزاری این رشته‌درس‌ها، غنی‌تر از نخستین خواهند‌بود، امری است که بی تجربه‌ی دورهای نخستین، هرگز میسور نتواند‌شد.
